Bas - speciaal voor Kas

VERKOCHT

Bas slenterde wat door het park, niet goed wetend wat te doen. Ok, hij had zijn heldencape aan, maar veel daden moesten er vandaag niet gebeuren zo te zien. Iedereen wandelde vredig voorbij. Een hond ontsnapte niet om te happen in het been van een jogger, die op zijn beurt niet viel en daarmee de bloemen van het perkje niet kapot maakte, waardoor de parkwachter niet bulderde van woede , terwijl zijn portefeuille niet werd gepikt door gemene dieven die daar toevallig niet passeerde… Nep, er gebeurde niks.Het was alsof hier in deze regio al een superheld zijn werk had gedaan.

Toen viel zijn oog op een jongetje. Een skater. Een cool kereltje. Bas ging er naar toe. ‘Hey, alles goed?’ vroeg Bas om maar een gesprek te beginnen. ‘Hoi, bwah ja, alles goed,’ zei het jongetje. ‘Kom je hier vaak?’ vroeg Bas. ‘Elke dag,’ zei de jongen, die volop verder skate. ‘Ik heet Bas,’ probeerde Bas maar verder. ‘Haha, gek!Ik ben Kas!’ lachte de jongen. En toen waren die twee vertrokken. Over hun rijmende namen en of ze nog zo’n gekke dingen gemeen hadden…

Tot plots, de burgemeester kwam aangehold. ‘Kas! Kas! Het is tijd, man!’ Hijgend kwam de burgemeester tot bij hen. ‘Moet je nu al gaan?’ vroeg Bas teleurgesteld. ‘Euh, ja, ik heb een euh, klein feestje. Kom je graag mee? Dat kan wel hoor.’ De burgemeester stemde toe. Bas twijfelde geen seconde en volgde Kas, samen met de burgemeester.

Een beetje verder in het park, hingen slingers en lichtjes. Een orkestje speelde vrolijke muziek. En er was volk. Véél volk, dat spontaan begon te applaudisseren als ze Kas en de burgemeester zagen aankomen! De burgemeester beklom het podium. Bas begreep niet goed wat er aan de hand was.

Kas werd in een grote stoel op het podium geplant. Hij zat er wat verlegen bij, maar genoot ook stiekem van de aandacht.

‘Dames en heren!’, begon de burgemeester. ‘de voorbije maanden zijn hier heel wat heldendaden verricht in ons dorp,’ riep hij trots. Bas spitste zijn oren. Er was inderdaad iemand hem voor geweest! ‘ Iedereen wil onze superheld dan ook persoonlijk bedanken. Laten we beginnen met….’ En de burgemeester begon namen af te roepen, terwijl er een hele rij mensen én dieren de revue passeerden en handjes schudden met Kas. ‘…de kat van de buurman, die weer miauwen kan. Mevrouwtje Habbekrats wiens stok brak, toen ze de straat daar overstak. Juffrouw Bertha en haar taart, heeft haar lesje wel geleerd, toen de taart door een stevige windstoot richting lantaarnpaal werd gekatapulteerd.En zie ze hier verder staan, al die mensen,…ze komen Kas het beste wensen. Iedereen dankbaar en blij, want we hebben in het dorp er een held bij!’

Luid applaus en veel gejuich!  Maar Bas vond het geheel nog niet àf. Dus sloot hij zich aan bij de lange rij dankbare mensen. Heel langzaam gingen ze vooruit. Toen hij eindelijk aan de beurt was, deed Bas zijn cape uit, en gooide die over Kas zijn schouders. Kas glunderde. En iedereen beaamde het: immers, helden dragen toch geen jas of vest…maar een heuse CAPE! V